De maand mei is begonnen en dus ook mijn laatste maand in het hartje van Hongarije.
Mijn uitstap naar Csömör was de moeite, de voorziening die ik daar te zien kreeg en de verhalen die er verteld werden deden mijn mond weer open vallen van verbazing! Wij hebben misschien geen regering en dat is een beetje sneu maar de regering in Hongarije.. das nog een pakske sneuer! Regels en wetten worden aan de lopende band aangepast, geld voor dingen die echt nodig zijn is er niet en de mensen die dus veel goeds willen doen blijven alleen achter. Wist je dat de nieuwe "regeerder" van Budapest enkele straatnamen wil aanpassen omdat ze hem niet aanstaan.. alé hebt ge da nu al meegemaakt?
Soit, ik blijf veel bewondering tonen voor al die initiatieven dat velen hier nemen voor de mensen met beperkingen! Als ik de lotto win weet ik waar een deel van mijn geld naar toe gaat!
Op zaterdag bezochten we het Panda Hotel. Hier is 95% van het personeel beperkt! De volledige werkplek is aangepast voor mensen in een rolstoel en er zijn ook enkele aangepaste kamers. De kamers zijn buitengewoon prachtig, wat ook wel mag voor een 4 sterren hotel en de omgeving en het uitzicht zijn fenomenaal. Wie dus nog eens een bezoekje aan Budapest brengt, allen daar boeken!! http://www.hotelpanda.hu/index_2.html
Een nieuwe maand, een nieuwe start. Dat was toch een beetje het geval bij mij..
Claire, onze franse huisgenoot vertrok dus we hebben er een extra kamer bij die we als "office" gebruiken aangezien het internet hier het beste bereik heeft. Tevens ben ik vanaf nu te gast in de Dóhany utca 88, dit is een plaats waar de leerlingen van mijn stageplaats hun laatste twee jaar doorbrengen in de school.
De leerlingen zijn er dus tussen de 18 en 24 en leven samen met de begeleiders. Er wordt veel gekookt, geoefend in verschillende werkplaatsen en uitstapjes maken.
Ik heb het hier enorm naar mijn zin maar het is ook een beetje vreemd want ik wordt er overspoeld door het hongaars.. de leerlingen kunnen niet zwijgen tegen mij en er is maar 1 leerkracht die duits kan spreken en eentje die een handvol engels kent. Elke dag is dus een nieuw avontuur :)
Het grootste avontuur was op mijn tweede dag wanneer we naar het park gingen om enkele spelletjes te spelen.. enkele bomen vonden dat ze iets in mijn oog konden achterlaten met als gevolg dat ik begon te wrijven en wrijven en wrijven en het er maar niet uitkreeg.
Tegen de avond zag ik er uit alsof ik in een zwaar gevecht was terecht gekomen en was de pijn niet meer te harden. Samen met mijn hongaarse vriendin Adri zijn we op zoek gegaan naar een dokter.
Geloof mij.. je wilt hier niet u been breken want het is geen pretje om de juiste persoon te vinden.
In het eerste medische center was er geen dokter meer vrij en het volgende hospitaal dat we opbelden kon ons ook niet helpen. Gelukkig was er ergens in de voorsteden van Budapest wel nog een ziekenhuis dat een 24u service heeft.
Maar wat voor een service... de receptioniste zit tv te kijken en wnr je dan eindelijk gevonden hebt waar je terecht kan, behandelen ze je als een voorwerp.
Tijdens mijn oogtest nam ze zomaar eventjes gewoon haar gsm op en begon er vrolijk op los te tetteren..
Gelukkig was het "vreemde object" reeds miraculeus uit mijn oog verdwenen en was het alleen nog rood en pijnlijk. De dokter (die heel vriendelijk en een beetje engels kon) gaf mij een gratis onderzoek en schreef mij een paar oogdruppels voor. Het was me dus wel een beleving.. met als besluit: ga ALTIJD naar een privé kliniek..
Enkele dagen later werd ik alleen achtergelaten omdat mijn duitse flatgenoot naar Romenie is vertrokken voor een paar dagen... Om de tijd te doden schrijf ik heel flink verder aan mijn afstudeerproject wat wel de nodige stress en frustraties met zich meebrengt..
Maar er is ook tijd voor ontspanning. Samen met de hongaarse meisjes trekken we er op uit om een pic nic te houden op het eiland en een danske te placeren in Instant.
Nu is het terug tijd om verder te werken en stiekem wou ik dat ik vandaag en morgen thuis was want het is Moederkes dag en ik wil mijn mama toch wel in de bloemetjes zetten voor al die steun die ze mij hier al geboden heeft! En morgen is het de verjaardag van Joshua (zoon van mijn zus) en ik vind het spijtig dat ik niet mee kan vieren :(
Maar nog enkele dagen (weken) en ik ben errrrrrrrrrrrrrrrrr!
Mijn uitstap naar Csömör was de moeite, de voorziening die ik daar te zien kreeg en de verhalen die er verteld werden deden mijn mond weer open vallen van verbazing! Wij hebben misschien geen regering en dat is een beetje sneu maar de regering in Hongarije.. das nog een pakske sneuer! Regels en wetten worden aan de lopende band aangepast, geld voor dingen die echt nodig zijn is er niet en de mensen die dus veel goeds willen doen blijven alleen achter. Wist je dat de nieuwe "regeerder" van Budapest enkele straatnamen wil aanpassen omdat ze hem niet aanstaan.. alé hebt ge da nu al meegemaakt?
Soit, ik blijf veel bewondering tonen voor al die initiatieven dat velen hier nemen voor de mensen met beperkingen! Als ik de lotto win weet ik waar een deel van mijn geld naar toe gaat!
Op zaterdag bezochten we het Panda Hotel. Hier is 95% van het personeel beperkt! De volledige werkplek is aangepast voor mensen in een rolstoel en er zijn ook enkele aangepaste kamers. De kamers zijn buitengewoon prachtig, wat ook wel mag voor een 4 sterren hotel en de omgeving en het uitzicht zijn fenomenaal. Wie dus nog eens een bezoekje aan Budapest brengt, allen daar boeken!! http://www.hotelpanda.hu/index_2.html
Een nieuwe maand, een nieuwe start. Dat was toch een beetje het geval bij mij..
Claire, onze franse huisgenoot vertrok dus we hebben er een extra kamer bij die we als "office" gebruiken aangezien het internet hier het beste bereik heeft. Tevens ben ik vanaf nu te gast in de Dóhany utca 88, dit is een plaats waar de leerlingen van mijn stageplaats hun laatste twee jaar doorbrengen in de school.
De leerlingen zijn er dus tussen de 18 en 24 en leven samen met de begeleiders. Er wordt veel gekookt, geoefend in verschillende werkplaatsen en uitstapjes maken.
Ik heb het hier enorm naar mijn zin maar het is ook een beetje vreemd want ik wordt er overspoeld door het hongaars.. de leerlingen kunnen niet zwijgen tegen mij en er is maar 1 leerkracht die duits kan spreken en eentje die een handvol engels kent. Elke dag is dus een nieuw avontuur :)
Het grootste avontuur was op mijn tweede dag wanneer we naar het park gingen om enkele spelletjes te spelen.. enkele bomen vonden dat ze iets in mijn oog konden achterlaten met als gevolg dat ik begon te wrijven en wrijven en wrijven en het er maar niet uitkreeg.
Tegen de avond zag ik er uit alsof ik in een zwaar gevecht was terecht gekomen en was de pijn niet meer te harden. Samen met mijn hongaarse vriendin Adri zijn we op zoek gegaan naar een dokter.
Geloof mij.. je wilt hier niet u been breken want het is geen pretje om de juiste persoon te vinden.
In het eerste medische center was er geen dokter meer vrij en het volgende hospitaal dat we opbelden kon ons ook niet helpen. Gelukkig was er ergens in de voorsteden van Budapest wel nog een ziekenhuis dat een 24u service heeft.
Maar wat voor een service... de receptioniste zit tv te kijken en wnr je dan eindelijk gevonden hebt waar je terecht kan, behandelen ze je als een voorwerp.
Tijdens mijn oogtest nam ze zomaar eventjes gewoon haar gsm op en begon er vrolijk op los te tetteren..
Gelukkig was het "vreemde object" reeds miraculeus uit mijn oog verdwenen en was het alleen nog rood en pijnlijk. De dokter (die heel vriendelijk en een beetje engels kon) gaf mij een gratis onderzoek en schreef mij een paar oogdruppels voor. Het was me dus wel een beleving.. met als besluit: ga ALTIJD naar een privé kliniek..
Enkele dagen later werd ik alleen achtergelaten omdat mijn duitse flatgenoot naar Romenie is vertrokken voor een paar dagen... Om de tijd te doden schrijf ik heel flink verder aan mijn afstudeerproject wat wel de nodige stress en frustraties met zich meebrengt..
Maar er is ook tijd voor ontspanning. Samen met de hongaarse meisjes trekken we er op uit om een pic nic te houden op het eiland en een danske te placeren in Instant.
Nu is het terug tijd om verder te werken en stiekem wou ik dat ik vandaag en morgen thuis was want het is Moederkes dag en ik wil mijn mama toch wel in de bloemetjes zetten voor al die steun die ze mij hier al geboden heeft! En morgen is het de verjaardag van Joshua (zoon van mijn zus) en ik vind het spijtig dat ik niet mee kan vieren :(
Maar nog enkele dagen (weken) en ik ben errrrrrrrrrrrrrrrrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten