De keerzijde van de medaille

De nationale feestdag is gevierd en het lichaam is weer uitgerust (of toch ongeveer...)
Tijd om weer wat werk te verzetten..
Ik spreek altijd zo vol lof over Hongarije en Boedapest en dat alles hier zo fantastisch is en dat is eigenlijk ook wel zo maar dat is omdat ik eigenlijk geen echte Hongaar ben en dus het voordeel heb om uit een rijk land te komen met de dure eurocentjes ..

Reizen is hier voor mij heel goedkoop maar wegens mijn studentenbudget en stagebezigheden niet van toepassing. Ik zie wel mijn twee flatgenoten heel Hongarije rondtrekken en omliggende landen. Aangezien ik een opvoeder in spé ben, kijk ik natuurlijk naar de foutjes die ze hier maken rond toegankelijkheid..
Op twee stations na is er geen enkel metrostation bereikbaar voor rolstoelgebruikers aangezien alles met de roltrap te doen is. De stoep en de verbinding met de weg is maar op weinig plaatsen aangepast zodat rolstoelgebruikers zich gemakkelijk kunnen verplaatsen, zelfs in de straat van de school is er geen verlaging. Iets komischer dan (voor ons omdat wij er zelf geen last van ondervinden) is de winkel hier op de hoek. Ze hebben een mooie automatische deur met een groot rolstoelteken op maar ze zijn wel vergeten dat er trappen aan de ingang van het gebouw zijn die spijtig genoeg niet overbrugbaar zijn, tenzij het een vliegende rolstoel is. Ook zou ik niet willen proberen te manouvreren tussen de rekken en gangetjes in de winkel want ik denk dat alles binnen de vijf minuten op de grond zou liggen of je kan er gewoon niet tussen of aan.. (lang leve aldi met zijn lage rekken en brede gangen).

Op stage zelf heb ik ook enkele dingen meegemaakt die voor mijn hersens soms moeilijker te bevatten zijn.. vandaag ging ik met twee jongeren naar een groot keuken zodat ze kunnen kennismaken met het werkleven. Maar de omstandigheden zijn er allesbehalve volgens de europese normen. De kleedkamers zijn super klein, we waren met drie vrouwen en een man en kleden ons allemaal om in de mannenkleedkamer... Onze taak was het snijd van de kalkoenfilets in stukjes. En nu komt het allergrappigste.. de kokin legt mij in haar gebrekkig engels uit dat er verschillende snijplanken zijn. Geel is voor gevogelte, rood is voor vlees en blauw is voor vis. Ze plaats een blauwe plank op het aanrecht, pakt een stuk kalkoen en begint voor te tonen hoe we de kalkoen moeten snijden. Ik snapte er helemaal niets meer van.. maken ze de regels opdat ze ze niet zouden moeten volgen? Haarnetjes zijn ook niet verplicht en wat het bloed aan de kalkoen betreft.. alles gaat de bak in! Jammie dat zal smaken. Dan zal ik maar nog niet vertellen hoe alles er uit zag.. ik vraag me af wanneer ze voor het laatst gepoetst hebben.

Om te concluderen.. hier in onze buurt zijn we dus hard verwend en is alles al sterk verwesterd of vereuropeesd. Je ziet dat ze hard hun best doen om dit overal toe te passen maar ik kan in vele plaatsen het communisme gewoon nog ruiken.. En dat terwijl ik er zelf nooit in geleefd heb.

Kortom, ik ben blij een Belg te zijn!

Hier zijn de foto's:

de schaap-varkens die mega schattig zijn maar spijtig genoeg ook mega lekker zijn.. Papa en ik hebben in ons favoriete restaurant al eens een stukje gegeten :)

Ferenz Liszt Museum in Szeged

Boven op de Janos toren in de buda hills

Klaar voor de Mexican Party.
Ik, Mara, Friederike (duits) en Claire (frans)

Smile @ the parlement

synagoge te Szeged

Binnen kant synagoge

Dome te Szeged ( kijk vooral naar de sneeuw!!!! )

And the adventure continues.. Stage in Boedapest

Geen nood mannekes, Ik leef nog!
Of ik doe toch een poging tot :p

Laat ik eens kort vertellen wat ik zoal uitgestoken heb sinds mijn laatste berichtje hier dat blijkbaar al dateert van de maand november..

Wel de maand december was de maand van de koude, de sneeuw en natuiurlijk kerstmis.
Samen met Kaisu, Sylwia, Edgar en Dieter heb ik Kerstmis in Budapest gevierd.
Het was uiterst gezellig om met z'n allen te eten, kadootjes open te maken en lekker niets te doen bij het vuurtje naast onze zelfgemaakte kerstboom!
De week nadien kreeg ik het leukste kerstgeschenk ooit: bezoek van m'n ouders, zus en haar mannen ( vriend en kind wel te verstaan ). Het was een heugelijk moment wanneer de familie het vriendje ontmoet en tot mijn groot plezier zijn beide partijen tevreden! We ontdekte samen het koude Budapest en maakten ons klaar voor..
Afscheid. Inderdaad.. de meeste erasmus mensjes zal ik helaas niet snel meer terug zien en een bezoek aan Edgar is ook pas voor enkele weken later.. Hier sluit ik dan mijn plezante erasmus periode af, of toch deels, ik heb er zo hard van genoten dat ik zo blij ben dat ik over een maand terug kan komen. Alhoewel ik toen al wist dat het er nu helemaal anders aan toe zal gaan..

Januari was dan weer de thuis zijn maand. Bezoekjes brengen aan vrienden, het ontdekken van mijn nieuwe huisje, feestjes vieren, een beetje werken om het volgende semester te kunnen financieren, een bezoekje brengen aan het studerende liefje en voor ik het weet.. mijn valies maken om samen met Mara richting Boedapest te vliegen.

Ik arriveer op 10 februari terug op Hongaarse bodem en heb het gevoel dat ik kan zeggen: Welkom thuis Melanie. Alles is hier zo bekend voor mij dat ik plots de maand in Belgie al terug vergeten ben. Ik heb geluk dat ik mijn Feestbeest Mara mee heb kunnen krijgen want ik zou anders niet weten hoe ik die loodzware valiezen thuis gekregen zou hebben. Niet alleen daarvoor ben ik haar dankbaar, ook voor de fantastische dagen die ik met haar heb kunnen doorbrengen. Volgens mij heb ik meer van Budapest gezien in die paar dagen dan in al die maanden samen. Twas echt genieten! En dankzij het ziek zijn van mijn stagementor kon het genieten nog eventjes doorgaan in Duitsland ook. We moeten er toch voor zorgen dat de liefde ook wat onderhouden wordt hé ;)

Ik hoor jullie al weer denken: en wanneer begint die nu eindelijk eens met iets serieus? Wel geen nood.. het echte werk is reeds volop bezig.
Om eventjes kort te schetsen voor de mensen die niet weten wat ik hier weer vier maanden ga uitsteken.. Ik zal mijn laatstejaarsstage doorbrengen in een school voor buitengewoon onderwijs voor kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. De school is gelegen in Budapest en dus heel gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. De leerlingen en leerkrachten spreken er uiteraard hongaars maar vele leerkrachten bezitten kennis van het engels, duits of frans waardoor ik er mij wel verstaanbaar kan maken.
Mijn taak bestaat er uit om als assistent binnen de klas te functioneren. Aangezien ik geen opleiding tot leerkracht volg is het dus niet de bedoeling dat ik hier les ga geven, gelukkig ook maar want ik denk dat mijn hongaars daar veel te beperkt voor is :)
Om het jullie allemaal nog duidelijker te maken volgt hier een dag uit het leven van de stagestudent uit Gent:
6u30: de wekker loopt af
7u30: ik begin aan mijn tram en metro reis richting de school
8u: ik ga de klas binnen, maak kennis met de leerkracht en leerlingen en neem mijn plaats in achteraan in de klas.
8u30: de les start, afhankelijk van de groep en de les doe ik mee of observeer ik de leerlingen en de leerkracht.
9u30: ontbijt samen met de leerlingen en leerkracht in de cafetaria, hier help ik de leerlingen bij het eten van hun ontbijt of hou ik een oogje in het zeil zodat de boterhammen niet in het rond vliegen
10u: vervolg van de lessen
11u: speeltijd voor de leerlingen, ik hou een oogje in het zeil of speel mee
11u30: middageten, analoog met ontbijt
12u: de namiddag juf doet haar intrede en brengt enkele leuke spelletjes aan waar ik vrolijk aan mee doe.
13u: we gaan de buitenlucht wat opsnuiven in de speeltuin
15u: ik neem afscheid van de veel te schattige kindjes en veel te sympathieke leerkrachten
15u05: Op mijn weg naar buiten kom ik Ferribaci tegen die nederlands spreekt (omdat zijn zoon in holland werkt en woont sinds jaaaaren en hij daar ook enkele jaren verbleven heeft) en steeds onder de indruk is van mijn beperkte kennis hongaars.
Wat ik verder nog doe om mijn dag te vullen?
Veel en veel te veel werkjes schrijven voor school en van die toestanden..
Maar ook hongaarse les volgen en gaan zwemmen :)

Gelukkig is er in het weekend tijd  voor ontspanning.
Een bezoekje aan Szeged deed me verliefd worden op de stad (fotos volgen) en een bezoekje van mijn liefde deed me gek worden van vreugde :)

Tot slot wil ik jullie nog het leuke internetverhaal meedelen:
Tot drie dagen voor mijn aankomst maakten de jonge dames waar ik nu bij woon, oja die moet ik ook nog voorstellen..
Claire, franse kunsstudente die de hele tijd kan uitgaan, sjansaard!
Friederike, duitse erasmus studente en dus al goede vriendin die nu een kleine stage heeft en een goedbetaalde babysit job.
Zij maakten dus gebruik van het onbeveleigde netwerk dat over de hele flat te vinden was. Maar plots was het piepedada.. na veel wachten kwam het helaas niet terug maar kwamen we tot de ontdekking dat er in het hoekje van Claire's kamer nog een ander onbeveiligd netwerk aanwezig was. Wanneer we dan ook konden maakten we gebruik van het hoekje maar dit was enkel om sporadisch eens een mailtje te lezen of een facebook update te houden. We kwamen dan op het idee om onze lieftallige buren aan te schrijven in de hoop dat iemand zijn internet connectie wou delen. Ik heb al willen merken dat ik veeeel geluk heb want raad eens?? een paar dagen later stond onze buurman op de overloop met het aanbod om zijn connectie te delen. Er was nog 1 nadeel. Mijn trouwe ouwe laptopje kon de connectie niet vinden. Maar zoals ik al zei, ik heb veeeel geluk en een super goed vriendje die mij een nieuwe laptop bezorgde. Het resultaat van mijn verhaal: eindelijk een update van mijn blog! en nog veel meer updates die weldra zullen volgen. Fotos komen er zeker ook nog op..

Wat is er in het verschiet?
Wel de lente is duidelijk in het land! Met meer dan 15° graden overdag ben ik heel tevreden als ik buiten kan lopen zonder jas :) Morgen is het nationale feestdag van Hongarije dus geen stage.. joepie de poepie!

Szia!