Op maandag 28 maart breng ik samen met mijn leerkracht een bezoekje aan Ipolytölgyes (rolt lekker over de tong he :p). Daar is het Szent Erszebet Otthon waar twee andere studenten van mijn school stage lopen.
Na een leuke autorit vanaf de luchthaven komen we aan in het mini dorpje dat vier straten telt en 1 bus heeft. De voorziening heet ons van harte welkom en zorgt voor een goede oefening van mijn hongaarse talenkennis.
Ik zie er de leefgroepen waar de meisjes stage staan, mag het atelier een bezoekje brengen, loop buiten en kijk mijn ogen uit naar de prachtige natuur,.. kortom ik begon al een beetje spijt te krijgen van mijn beslissing.. want ik zou het drukke Boedapest wel graag enkele weekjes ruilen voor deze pracht! De voorziening heeft het wel minder getroffen, alhoewel ze heel sterk hun best doen en ook veel steun krijgen zien we hier nog een groot verschil met Belgie, zelfs met de school in Boedapest waar ik stage loop. De personeelsleden zijn niet opgeleid en niet gemotiveerd om de bewoners een aangename tijd te bezorgen. Lees het niet verkeerd.. aan verzorging komen ze hier niet te kort maar een zinnige dagbesteding zit er toch niet in. Gelukkig komen de twee studenten de boel wat opvrolijken! De reis terug met de bus en trein duurde een mooie twee uur en ik was dan ook stik kapot wanneer ik arriveerde in de jungle van de stad.
Maar er is geen tijd om te treuren over mijn belgische avontuur want voor ik het goed en wel besef moet ik weer die trein op (gelukkig niet zo ver nu) om de twee belangrijkste vrouwen uit mijn leven op te pikken! Mijn mama en zus komen mij dan ook twee (veel te korte) dagen bezoeken! Onze grootste bezigheid was eten, niets doen en winkelen. Het perfecte weekend dus :) We spendeerden ook enkele uurtjes in het Rudas bad én werden verwend met een heerlijke massage. Mijn buik begint nog steeds te grommen als ik terug denk aan die lekkere schotel bij Paprika of die veel te lekkere zoetigheden uit Sugar. We speelden ook de rijke luitjes door eens een plasstop te houden in het New York Café. Al veel te snel stonden we weer met de veel te zware valies in de luchthaven.. Mama, Val, dankjewel voor het geslaagde weekend!
Maar alweer is er geen tijd om te treuren want er moet gewerkt worden! Oja en deze keer is het met "the big boys". De oudsten van de school gaan iedere dag enkle uurtjes werken en ik mag hen observeren of meehelpen.. alhoewel daar tot nu toe nog niet veel van in huis is gekomen.
Op dinsdag vergezel ik hen naar de botanische tuin. Daar vegen ze de bladeren weg terwijl ik de plantjes bestudeer :)
Op woensdag maken we een tripje naar de mini Zoo op het Margret Eiland. De pony's worden gekamd en hun huisjes worden proper gemaakt terwijl ik met een jas die naar paardenstront stinkt de andere dieren verwelkom.. Tis trouwens grappig om de mensen hun gezicht op de metro te zien wanneer ze plots die vreemde geur reuken en dan beseffen dat hij van mij komt :D
Op donderdag zal ik mee gaan naar het muzeum en welke karwei we daar krijgen.. dat hoort u de volgende keer :)
Ondertussen laten we de zon haar werk doen en maken we af en toe iets grappigs mee..
Zoals vandaag..
*tring tring* de bel gaat.. mmm wie kan dat nou zijn? Een jong koppel staat voor de deur: Hello, is this the Friends Hostel? -met een klein lachje in mijn keel- Sorry but this hasn't been a hostel any more since 3 years.. we live here. Mijn flatgenoot komt er bij en hoort zo wat huiselijke woordjes.. Are you german? Jawohl! Na wat duits gereutel blijkt dat het lieftallige stelletje ons hostel had geboekt via internet. Nobele mensen als we zijn hebben we ze verder geholpen met een nog bestaand hostel en hopen we dat ze nu met volle teugen van hun reisje kunnen genieten :)
Zo zie je maar.. je bent altijd welkom in het Friends Hostel :)
Enkele kiekjes..
Na een leuke autorit vanaf de luchthaven komen we aan in het mini dorpje dat vier straten telt en 1 bus heeft. De voorziening heet ons van harte welkom en zorgt voor een goede oefening van mijn hongaarse talenkennis.
Ik zie er de leefgroepen waar de meisjes stage staan, mag het atelier een bezoekje brengen, loop buiten en kijk mijn ogen uit naar de prachtige natuur,.. kortom ik begon al een beetje spijt te krijgen van mijn beslissing.. want ik zou het drukke Boedapest wel graag enkele weekjes ruilen voor deze pracht! De voorziening heeft het wel minder getroffen, alhoewel ze heel sterk hun best doen en ook veel steun krijgen zien we hier nog een groot verschil met Belgie, zelfs met de school in Boedapest waar ik stage loop. De personeelsleden zijn niet opgeleid en niet gemotiveerd om de bewoners een aangename tijd te bezorgen. Lees het niet verkeerd.. aan verzorging komen ze hier niet te kort maar een zinnige dagbesteding zit er toch niet in. Gelukkig komen de twee studenten de boel wat opvrolijken! De reis terug met de bus en trein duurde een mooie twee uur en ik was dan ook stik kapot wanneer ik arriveerde in de jungle van de stad.
Maar er is geen tijd om te treuren over mijn belgische avontuur want voor ik het goed en wel besef moet ik weer die trein op (gelukkig niet zo ver nu) om de twee belangrijkste vrouwen uit mijn leven op te pikken! Mijn mama en zus komen mij dan ook twee (veel te korte) dagen bezoeken! Onze grootste bezigheid was eten, niets doen en winkelen. Het perfecte weekend dus :) We spendeerden ook enkele uurtjes in het Rudas bad én werden verwend met een heerlijke massage. Mijn buik begint nog steeds te grommen als ik terug denk aan die lekkere schotel bij Paprika of die veel te lekkere zoetigheden uit Sugar. We speelden ook de rijke luitjes door eens een plasstop te houden in het New York Café. Al veel te snel stonden we weer met de veel te zware valies in de luchthaven.. Mama, Val, dankjewel voor het geslaagde weekend!
Maar alweer is er geen tijd om te treuren want er moet gewerkt worden! Oja en deze keer is het met "the big boys". De oudsten van de school gaan iedere dag enkle uurtjes werken en ik mag hen observeren of meehelpen.. alhoewel daar tot nu toe nog niet veel van in huis is gekomen.
Op dinsdag vergezel ik hen naar de botanische tuin. Daar vegen ze de bladeren weg terwijl ik de plantjes bestudeer :)
Op woensdag maken we een tripje naar de mini Zoo op het Margret Eiland. De pony's worden gekamd en hun huisjes worden proper gemaakt terwijl ik met een jas die naar paardenstront stinkt de andere dieren verwelkom.. Tis trouwens grappig om de mensen hun gezicht op de metro te zien wanneer ze plots die vreemde geur reuken en dan beseffen dat hij van mij komt :D
Op donderdag zal ik mee gaan naar het muzeum en welke karwei we daar krijgen.. dat hoort u de volgende keer :)
Ondertussen laten we de zon haar werk doen en maken we af en toe iets grappigs mee..
Zoals vandaag..
*tring tring* de bel gaat.. mmm wie kan dat nou zijn? Een jong koppel staat voor de deur: Hello, is this the Friends Hostel? -met een klein lachje in mijn keel- Sorry but this hasn't been a hostel any more since 3 years.. we live here. Mijn flatgenoot komt er bij en hoort zo wat huiselijke woordjes.. Are you german? Jawohl! Na wat duits gereutel blijkt dat het lieftallige stelletje ons hostel had geboekt via internet. Nobele mensen als we zijn hebben we ze verder geholpen met een nog bestaand hostel en hopen we dat ze nu met volle teugen van hun reisje kunnen genieten :)
Zo zie je maar.. je bent altijd welkom in het Friends Hostel :)
Enkele kiekjes..
 |
| de twee paarse dames in Boedapest |
 |
| Als je 1000forinth (4€) fooi betaald dan heb je wel recht op een foto zeker! |
 |
| een klein ijsje en een blij meisje |
 |
| die smullen in de Sugar ... Mmmmm |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten